Jun 24, 2009

Джиргаланг Happiness Счастье

Тайж Инжаннаши би орчлонгийн хооронд хүн болон төрөөд, гучин дөрөв насалтал үзэхүл, орчлон дүүрэн цэцэд мэргэд увайгүйгээр жил, сар, өдөр цагийг саатуулах нь маш олон, тоо томшигүй. Давтан сэдхихүеэ, орчлонгийн хооронд хүн төрөлхтөн тэнгэрийн хөвүүнээс дараалан гуйланч иргэнд хүртэл цөмөөр нэгэн адил хүн бөгөөтөл заримууд нь ЖАРГАЛыг олов хэмээмүй. Заримууд нь ЗОВЛОНг амсамуй хэмээмүй. ЖАРГАЛыг олсон нь баян эрхим, ЗОВЛОНг амсахыг нь үгээгүү яданги. Энэ нь нэгэнт тогтсон ёс атал, үүний дотор бас баян эрхим бөгөөд ЗОВЛОНг амсагчид ба үгээгүү яданги бөгөөд ЖАРГАЛыг эдлэгчид мөн цөөнгүй. Их төлөв эртний улсаа алдсан эзэд ба тулгар төр нээсэн хаад хийгээд эдийг үржүүлсэн баячууд, эдэд шунасан иргэд олонхин ЗОВЛОНг амсаж гасалжээ. Жич эрдмийг байгуулсан богдос ба эрдмийг олсон мэргэд хийгээд хүсэлд ханасан ард, хүслийг тэвчсэн цэцэд олонхин цөм ЖАРГАжээ. Тийнхүү ЗОВОХ ЖАРГАХын үндэс цөм хүний СЭДХИЛээс өджээ /үүджээ/. Юун хэмээвээс мунхаг би уртад үзэхүл, тариалангийн ард, цагаан нуудлын их халууны цагт нүцгэн нуруугаа улайм наранд шалбартал шарж ээгдэн, цөм хөөс үсэрч, шар ус нь цувирч атал, наран унаж өдрийн явдлаа төгсгөж, баахан сэрүүн амьсгалыг олж, айл гацаандаа эгэхүйд, арав хориод хангинатал дуулж, маш хөөр найртай инээлцэн бөгөөд наадалцаж, маргаадын халуунаас халшран зовних дүрэм /янз байдал/ өчүүхэн ч үгүй энэ нэг. Бас үзвээс нийслэл хотод гурван есийн их хүйтнээ тэдгээр нүцгэн чавган гуйранч нарын мах арьс цөм хөлдөж хагараад, улаан шүүс давлан /хальж гаран/ гарч, тэсгэлгүй дагжин чичрэх бөгөөд гуйсан зоос идэш баахан үлэмж олдсон нь сэдхил нийцэгч лүгээн нарны ээвэр дулаан газарт эсрэгцлэн суугаад, амтат идэш, хатан архиа халамс/ш/тал ууж, өндөр дуугаар хуруу жимэлцэн, аманд бас: “Өвс нэгэн намар хөхөрмүй, хүн нэгэн үе амьдармуй. Нэгэн өдөр амар сул бөгөөс нэгэн өдрийн буян!” хэмээх зэргийн утгат үгсийг иш татаж, гэхүлзэн хэлж түүнээ ЖАРГАЛ хэмээн хэлэлцэж, энэ шөнө хаана хөлдөж үхмүй хэмээхээ баахан ч бодож зовнихгүй инээлцмүй. Зарим хааны хадам улсын ураг, вангийн хэргэм гүнгийн зэргийн баян эрхимийн туйл бөгөөд харин гэдрэг өдөр бүр хүнд хорсон, эдэд ховдоглон, эсхүүл эрхэнд эрэмшин, уурт тэмцэж, дээш атаархан, дорогшид дарлан, цаг агшин ч хөмсөг дэлгэн царай арайхгүй нь буй амуй. Үүнийг эгнэгт ЗОВЛОНд тооцжээ. Аяа, юутай бэрх, юутай гуниалтай хэрэг аж!!! Зарим нь бие дүүрэн ЖАРГАЛыг ЗОВЛОНд удирдаж, уур тэмцлийг эримүй. Энэ хоёр цөм дундаас хэтэрсэн хэрэг, ЗОВЛОНг хүлээж ЖАРГАЛАНГ хэмээх нь түүнийг эрдэм хэмээхүйеэ бэрхэд, ЖАРГАЛАНГ-г хэтрүүлж тэнчүүрлийг эрин, ЗОВЛОНГ-г өдүүлэх нь нэн эс зохижээ. Үүний дотор нэгэн зүйлийн ЖАРГАЛАНГ ЗОВЛОНГ-г өчүүхэн ч хэрэгсэхгүй, хоёр янзын хүн амуй. Ямар хүн хэмээвээс, эсхүүл туйлын нэвтэрсэн мэргэн сайд, эсхүүл нэгмөсөн харанхуйд нэрвэгдсэн хэтэрхий мунхаг бэртэгчин энэ хоёр буюу. Тийм атал бас энэ хоёрт цөм өөр өөрийн өгүүлэл буй. Энэ мэргэн мунхаг хэмээсэнд орчлон сансарт бүгтмээр багтжээ. Тийнхүү нэгэн мэргэнд зуун зүйлийн мэргэн буй, нэгэн мунхагт бас зуун зүйлийн мунхаг буй. Товчилбоос, мэргэн хэтэрч, туйлд хүрвээс мэргэнийг ономуй. Тийнхүү эртний Цинь Ши Хуан галав хоосон болтол түмэн үе хаан суусугай хэмээн үхэлгүй мөнхийн шидэт үрэл эмийг эрижээ. Энэ нь цэцэн сэргэлэн хэтэрч амьдрахын амтыг гүнээ олж, хүсэл өршөөл хэтрээд, мунхаг хүн ч үл эрих олдой хэргийг үүсгэжээ. Энэ нь мэргэний доторхи мунхаг буюу. Харин эцэст дөчин нас ч хүрч эс чаджээ. Жич, мунхаг нисванист туйлын садар эхнэр Тан улсын Ү Цээ Тянь харин нэгэн усан чанарт эхнэр хүн бөгөөд дундад улсын дэлхий дахинд амар төвшнөөр хорин хоёр жил хаан суусан нь бас ч машид оносон завшсан хэрэг бус уу! … Түүний мунхаг харин мэргэний туйлыг олжээ. Нэгэн хүний дагавар явагч эхнэрийн бие хаан сууж чадсаныг үзэхүүл, түүнд нэгэн зүйлийн мэргэн эрдэм байхыг мэдэж болмуй. Их мунхагийн доторхи их мэргэн хэмээгч даруй энэ болай. Аяа, үүгээр үзэхүүл, богд хүн эзнээ дайлах ба өчүүхэн хүн бие юүгээн мандуулах нь цөм байж болох үнэн хэрэг ажгуу.


Dale Carnegie
How to Win Friends & Influence People
p-71

Everybody in the world is seeking happiness—and there is one sure way to find it. That is by controlling your thoughts. Happiness doesn’t depend on outward conditions. It depends on inner conditions.
Каждый в этом мире ищет для себя счастья – и мы можем подсказать вам верный путь к его обретению. Контролируйте свои мысли. Счастье не зависит от внешних условий. Оно зависит от состояния души.

It isn’t what you have or who you are or where you are or what you are doing that makes you happy or unhappy. It is what you think about it. For xample, two people may be in the same place, doing the same thing; both may have about an equal amount of money and prestige – and yet one may be miserable and the other happy. Why? Because of a different mental attitude. I have seen just as many happy faces among the poor peasants toiling with their primitive tools in the devastating heat of the tropics as I have seen in airconditioned offices in new York, Chicago or Los Angeles.
Кто вы, чем обладаете, где находитесь, чем занимаетесь – все это совершенно неважно для того, будьте вы счастливы или нет. Важно, что вы сами думаете об этом. Например, два человека могут находиться в одном и том же месте, заниматься одним и тем же делом, иметь одинаковое количество денег и равный уровень престижа – и при всем этот один будет ощущать себя счастливым, а другой глубоко несчастным. Почему? Потому что у них разное внутреннее ощущение того, что их окружает. В толпе бедняков, которые своими примитивными орудиями обрабатывают землю под палящими лучами тропического солнца, счастливых лиц можно увидеть ничуть не меньше, чем среди бизнесменов, занимающих роскошные офисы богатых фирм Нью-Йорка, Чикаго или Лос-Анджелеса.

“There is nothing either good or bad, ” said Shak-spear, “but thinking makes it so.”
<<Дурное и хорошее – их нет; есть то, как мы решим назвать их сами>>, сказал Шекспир.

Abe Lincoln once remarked that “most folks are about as happy as they make up their minds to be.” He was right. I saw a vivid illustration of that truth as I was walking up the stairs of the Long Island Railroad station in new York. Directly in front of me thirty or forty crippled boys on canes and crutches were struggling up the stairs. One boy had to be carried up. I was astonished at their laughter and gaiiety. I spoke about it to one of the men in charge of the boys. “Oh, yes,” he said, “when a boy realizes that he is going to be a cripple for life, he is shocked at first; but after he gets over the shock, he usually resigns himself to his fate and then becomes as happy as normal boys.”
Эйб Линкольн как-то раз заметил, что <<большинство людей счастливы настолько, насколько это им позволяет их рассудок>>. Он был прав. Живую иллюстрацию к этому утверждению мне довелось наблюдать на вокзале Род- Айленд города Нью-Йорка. Поднимаясь наверх, й нагнал группу ребятишек-калек, которые, опираясь на костыли, ковыляли вверх по лестнице. Один вообще не мог передвигаться самостоятельно. Что меня потрясло – так это то, как они смеялись и веселились. Мальчишек сопровождал взрослый человек, и я заговорил с ним о том, как удивили они меня своим весельщм. <<Да, конечно, - ответил тот, - когда поначалу мальчика ставят перед фактом, что он останется калекой на всю жизнь, для него это тяжелый шок. Но затем, когда шок проходит, он примияется со своей судьбой и в конце концов становится таким же счастливым, каким бывает обычный ребенок>>.

I felt like taking my hat off to those boys. They taught me a lesson I hope I shall never forget.
И мне захотелось снять шляпу перед этими мальчишками. Они преподали мне урок, который, надеюсь, я не забуду до конца своих дней.

2 comments:

  1. Уншив л гэе даа, Инжинаш гуайн бичснэсээс бусдыг нь түй ч ойлгосонгүй

    ReplyDelete
  2. Би бүр Инжиннаш гуайн бичсэнийг ч ойлгосонгүй. Гэхдээ гайхалтай юмаа.

    ReplyDelete